Izložba Nikole Markovića – ,,Igračke bez naziva,, (Untitled toys)- Moderna Galerija

Neonatalni i postnatalni inspirisani crteži Nikole Markovića čine privatno i emotivno istraživanje otjelotvorenog prisustva na mjestu postojanja života. A govoriti o onome što je otjelotvoreno znači odnositi se na supstanciju, na stvarni osećaj života koji se manifestuje kao tijelo i izražava se u svojoj tjelesnoj inkarnaciji. Ipak, ostavljajući po strani tradicionalnu duhovnu inkarnaciju, mi se ipak suočavamo sa snažnom brigom za percepciju materijalno izraženu kao postojanje i ljudska stvarnost. Filozof Moris Merlo-Ponti je u materijalnu inkarnaciju približio mnogo manje apstraktno, ali takođe fundamentalno shvatanje smisla života koji je „postao tijelom” u svijetu. Jer, odstupiti od pozicije fenomena znači odmah slediti čulnu, ontološku imanentnost i, prema tome, potencijal za transcendenciju – to je nešto izvan normalnog i/ili fizičkog nivoa – intuitivnom razlikom i neizvjesnom nematerijalnom drugom. Filozofova posebna upotreba reči „meso” sugeriše skup čulnih ideja ostvarenih samo kroz introspektivno zaključivanje i percepciju. Meso o kome on govori je „bitisanje“ bića, sadržana ideja prisutnosti koja je dopuna jednostavnom materijalnom životu, a ipak nešto što ostaje (ne)vidljivo u prisustvu i prirodi postojećeg života. Na Markovićevim crtežima manje je problematičnog identiteta koji se može proveriti, jer ove bebe novorođenih entiteta nikada nisu stekle uspostavljeni osećaj identiteta u svijetu, ali ipak nastavljaju da ostanu u stanju razlike koje je život kao postojanje.

The neonatal and postnatal inspired drawings of Nikola Markovich form a private and emotional investigation of embodied presence at the point of the existence of life. And to speak of that which is embodied is to refer to substance, to an actual sense of life manifested as flesh, and expressed in its corporeal incarnation. Yet setting aside traditional spiritual incarnation, we nonetheless confront a powerful concern for perception materially expressed as existence and human reality.1 The philosopher Maurice Merleau-Ponty brought to the material incarnate a less abstract yet also fundamental take upon the meaning of life “made flesh” in the world. For to depart from the position of phenomena is to immediately pursue the sensory, an ontological immanence and by extension potential for transcendence—that is something beyond the normal and/or physical level—an intuited difference and uncertain immaterial other.3 The philosopher’s particular use of the word “flesh” suggests a set of sensory ideas realized through introspective inference and perception alone. The flesh of which he speaks is the “there is” of being, a contained idea of presence supplementary to simple material life, yet something that remains (in)visible in the presence and nature of existing life. In Markovich drawings there is less an issue verifiable identity, for these babies of neonatal entities have never attained an established sense of identity in the world, but yet continue to remain in a state of difference that is life as existence.

Mark Gisbourne